திராவிட மாடல் ஆட்சியின் மூன்றாண்டுகளும்,
இடது ஜனநாயக மாற்றின் தேவையும்
-மு.இராமச்சந்திரன்
"தலை சிறந்த மூன்றாண்டு; தலை நிமிர்ந்த தமிழ்நாடு! இது சொல்லாட்சி அல்ல; செயலாட்சி!" என்று முதல்வர் பெருமை பேசுகிறார். ஒருவேளை எடப்பாடி பழனிச்சாமி ஆட்சியோடு, கடந்த கால ஜெயலலிதா, எம்.ஜி.ஆர் ஆட்சிகளோடு ஒப்பிட்டுப் பார்த்து அவர் பேசியிருக்கக் கூடும்; அல்லது அவரின் முன்னவர்களான அண்ணா, கருணாநிதி ஆட்சியைப் போல சில முற்போக்கான முதலாளித்துவ சீர்திருத்தங்களை, சேம நலத் திட்டங்களை அறிமுகப்படுத்தியதற்காக பெருமைப்பட்டிருக்கலாம். ஆனால் மக்களின் விருப்பங்கள், எதிர்பார்ப்புகள், தேவைகளின் அடிப்படையில் பார்த்தால் ஏமாற்றம்தான் மிஞ்சுகிறது.மகளிர் உரிமைத் தொகைத் திட்டம், தோழி விடுதித் திட்டம், விடியல் பயணத் திட்டம், புதுமைப் பெண் திட்டம் என பெண்களுக்கான நலத் திட்டங்களை வரிசையாக அடுக்குகிறார்கள். சரிதான்.
கிராமப்புரங்களில் பெண்கள் பெருமளவில் வேலை செய்யும் ஊரக (குடும்பத்திற்கு நூறு நாள்) வேலைத் திட்டத்தில், (நபருக்கு) 200 நாட்கள் வேலை, ₹600 கூலி என்ற கோரிக்கை பல ஆண்டுகளாக எழுப்பப்பட்டுவருகிறது. திமுக, தேர்தலில் கொடுத்த வாக்குறுதியான (குடும்பத்திற்கு) 150 நாட்கள் வேலை என்பதைக் கூட இன்னும் நிறைவேற்றத் தயாராக இல்லை. ₹600 கூலி என்பதை திமுக கருத்தளவில் கூட ஏற்றுக்கொள்ளத் தயாராக இல்லை. ₹300 கூலி என்பதுதான் திமுகவின் தேர்தல் வாக்குறுதி. உடல் உழைப்பு பற்றிய இழிவான சநாதனப் பார்வையும், குலக்குகளின் (கிராமப்புர முதலாளிகளின்) நலனும்தான் இதில் வெளிப்படுகிறது. இந்தப் பார்வையைக் கைவிடாமல், இந்த நிலையை மாற்றாமல் டெங்கு, மலேரியாவைப் போல, சநாதனத்தை ஒழித்துக்கட்டுவது எப்படி? என்ற ரகசியத்தை உதயநிதி தான் நமக்குச் சொல்ல வேண்டும்.
நகர்ப்புரங்களில் வேலை செய்யும் அமைப்புசாரா பெண் தொழிலாளர்கள், கடும் உழைப்புச் சுரண்டலுக்கும், பாலியல் வன்கொடுமைகளுக்கும் ஆளாக்கப்படுகிறார்கள். இதைத் தடுக்க வலுவான தொழிலாளர் நலச் சட்டங்களும் இல்லை. இருக்கிற சட்டங்களும் நடைமுறைப்படுத்தப்படுவதில்லை; அல்லது முதலாளிகள் விருப்பப்படி திருத்தப்படுகின்றன. 90% பெண்களாக உள்ள ஆயத்த ஆடை தொழிலாளர்களுக்கு, தொடக்கத்தில் அகவிலைப்படி ₹8130 என இந்த அரசு அறிவித்துவிட்டு, அதை உச்சநீதிமன்றத்திலும் தாக்கல் செய்துவிட்டு, இப்போது இறுதியாக ₹4070 என பாதியாகக் குறைத்திருக்கிறது. “சொல்வதைச் செய்வோம்” என்ற திமுகவின் முழக்கத்திற்கு முன்னால் “முதலாளிகள்” என்ற சொல் ஒளிந்திருக்கிறது என்பதற்கு இது ஓர் எடுத்துக்காட்டு.
பெண்கள் தங்கள் வாழ்க்கை இணையரை, சாதி, மதம் கடந்து சுதந்திரமாகத் தாங்களே தேர்வு செய்துகொள்ளும்போது ஆணாதிக்க, சாதி, மதவெறி சக்திகள் ஆணவப் படுகொலைகளை நடத்துகின்றன. இதைத் தடுக்க தனிச் சட்டம் இயற்ற வேண்டும் என மிக நீண்ட காலமாக கோரிக்கை எழுப்பப்பட்டுவருகிறது. பெரியார் பிறந்த நாளை சமூக நீதி நாளாக, அம்பேத்கர் பிறந்த நாளை சமத்துவ நாளாக அறிவித்த திராவிட மாடல் அரசு, பெரியார், அம்பேத்கர் கருத்துகளை மக்களிடையே எடுத்துச் செல்ல, கோடிக்கணக்கான ரூபாய் செலவழித்து நூல்கள் வெளியிடத் தயாராக இருக்கும் ஓர் அரசு, பெரியார், அம்பேத்கர் லட்சியக் கனவை நிறைவேற்ற உறுதுணையாக இருக்கும் ஒரு சட்டத்தை நிறைவேற்றத் தயங்குவது ஏன்? தங்கள் சுரண்டல் நலனுக்காக, ஆணாதிக்க சாதியக் கட்டமைப்பை பாதுகாக்க விரும்பும் பிற்படுத்தப்பட்ட இடைநிலைச் சாதிகளிலிருந்து எழுந்து வந்திருக்கிற குலக்குகள் நலன்களுக்கு இந்த அரசு முன்னுரிமை அளிப்பதாலா?
ஈடில்லா ஆட்சி, இரண்டாண்டு ஆட்சி" நடைபெற்ற காலத்தில்தான் தமிழ்நாட்டை வெட்கித் தலை குனிய வைக்கும் வேங்கை வயல் கொடிய நிகழ்வு நடந்தது.
குற்றம் நடைபெற்று ஒன்றரை ஆண்டுகள் கடந்தும், இந்த அரசால் இன்னும் குற்றவாளிகளைக் கண்டறிய முடியவில்லை. ஒருவேளை விரும்பவில்லையோ? தலித் வன்கொடுமை வழக்குகளிலோ, பாலியல் வன்கொடுமை வழக்குகளிலோ குற்றவாளிகள் தண்டிக்கப்படுவதில்லை என்பதே விதியாக இருக்கிறது. விதிவிலக்காக சில குற்றங்களில் குற்றவாளிகள் தண்டிக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள் என்றால் இடது, ஜனநாயக அமைப்புகள், சமூக செயற்பாட்டாளர்களின் விடாப்பிடியான போராட்டங்கள்தான் முக்கிய காரணமே தவிர அரசின் பாத்திரம் சொல்லிக்கொள்ளும்படியாக இல்லை. மரக்காணம், மதுராந்தகம் நச்சு சாராய சாவிலிருந்துதான் திராவிட மாடலின் தலைசிறந்த மூன்றாண்டு துவங்கியது. நான்காம் ஆண்டு இன்னும் கொடிய கருணாபுரம் நச்சு சாராய சாவுகளுடன் துவங்குகிறது.
2021 சட்டமன்றத் தேர்தலில் மதுவிலக்கை படிப்படியாக நடைமுறைப்படுத்த திமுக வாக்குறுதி தந்திருக்கிறது. ஆனால், டாஸ்மாக் வருமானத்தைப் பெருக்குவதில் முனைப்பாக இருக்கிறதே தவிர மக்கள் இயக்கங்கள், குறிப்பாக பெண்கள் பெரிதும் எதிர்பார்க்கும் முழு மதுவிலக்கை நடைமுறைப்படுத்துவதில் இல்லை.
காலை உணவுத் திட்டம், நான் முதல்வன் திட்டம், தவப்புதல்வன் திட்டம் என மாணவர்களுக்கான நலத் திட்டங்கள் வரிசையாக பட்டியலிடப்படுகிறது. வரவேற்கத் தக்கவைதான். ஆனால் ஆரம்பப் பள்ளிகளிலிருந்து கல்லூரிகள் வரை பல்லாயிரக்கணக்கில் ஆசிரியர் பணியிடங்கள் காலியாக இருக்கின்றன. உள்கட்டமைப்பு வசதிகளும் போதுமானதாக இல்லை. கல்விக்கு போதுமான நிதி ஒதுக்கீடு செய்து இந்தப் பிரச்சனைகளையெல்லாம் சரி செய்து, கல்விச் சூழல் இன்னும் மேம்படுத்தப்பட வேண்டும். அனைவருக்கும் கல்வி, அனைவருக்கும் வேலை என்பதுதான் திராவிட இயக்கத்தின் அடிப்படை நோக்கம் என்று சொல்லிக்கொண்டாலும், தமிழ்நாட்டில் அனைவருக்கும் கல்வி என்பது அடிப்படை உரிமையாகவோ, கட்டணமில்லாக் கல்வி என்பதாகவோ இல்லை. ஒன்றிய அரசின், எளிய வீட்டுப் பிள்ளைகளுக்கு கல்வியை மறுக்கிற, குலக்கல்வியைத் திணிக்கிற, கார்ப்பரேட் ஆதரவு, பிற்போக்கு தேசிய கல்விக் கொள்கைக்கு எதிராக தமிழ்நாட்டுக்கு தனித்துவமான கல்விக் கொள்கை உருவாக்கப்படும் என்ற அரசின் அறிவிப்பும் இன்னும் கைகூடவில்லை. மாறாக இந்த முயற்சியில் பின்னடைவுதான் ஏற்பட்டிருக்கிறது.
இளைஞர்களுக்கு வேலை வாய்ப்பு என்பதைப் பொறுத்தவரை 3.5 லட்சம் அரசு காலிப் பணியிடங்கள் நிரப்பப்படும், கூடுதலாக 2 லட்சம் பணியிடங்கள் உருவாக்கப்படும், ஆக மொத்தம் 5.5 லட்சம் அரசு வேலை வாய்ப்புகள் வழங்கப்படும் என்று திமுக தேர்தலில் வாக்குறுதியளித்திருந்தது.
நடப்பு சட்டமன்றக் கூட்டத்தில் விதி 110-ன் கீழ் முதல்வர் அளித்த அறிக்கையில் கடந்த மூன்றாண்டுகளில் 65,483 இளைஞர்களுக்கு அரசு வேலைகள் வழங்கப்பட்டதாகவும், எதிர்வரும் இரண்டாண்டுகளில் இன்னும் கூடுதலாக 76,803 அரசு வேலைகள் வழங்கப்படும் என்றும் சொல்லப்பட்டிருக்கிறது. ஆக மொத்தம் 1,42,286 பணியிடங்கள்தான் நிரப்பப்படும். ஆக 2 லட்சத்திற்கும் மேற்பட்ட அரசு காலிப் பணியிடங்கள் நிரப்பப்படாது. 2 லட்சம் புதிய அரசு பணியிடங்களும் உருவாக்கப்படாது;
எனில் ஆண்டுக்கு 10 லட்சம் புதிய வேலை வாய்ப்புகள் என்ற வாக்குறுதியின் நிலையை ஊகிப்பதில் சிரமம் ஏதும் இருக்காது.
விவசாய உற்பத்தி பாதிக்கப்படும் வகையில், விவசாயிகளின் ஒப்புதல் இல்லாமல் விளைநிலங்கள் வேறு பயன்பாட்டுக்கு மாற்றுவதைத் தடுத்திட நடவடிக்கைகள் மேற்கொண்டு விளைநிலங்கள் பாதுகாக்கப்படும் என்று விவசாயிகளுக்கு தந்த வாக்குறுதிக்குத் துரோகம் இழைக்கும் வகையில் நேரெதிராக தமிழ்நாடு நில ஒருங்கிணைப்புச் சட்டம் - 2023ஐ கொண்டுவந்திருக்கிறது.
வீட்டுமனை, வீடு, பொதுப் பயன்பாட்டுக்கான நிலம் என்பது கிராமப்புர, நகர்ப்புர வறியவர்களின் உயிராதாரமான பிரச்சனையாக இருக்கிறது. மக்களின் வாழ்வாதாரத்திற்கு உகந்த வகையில் இந்தப் பிரச்சனைக்கு தீர்வு காண்பதற்குப் பதிலாக, வாழ்விடங்களிலிருந்து மக்களைக் கண்மூடித்தனமாக வெளியேற்றுவதன் மூலம் பிரச்சனையை மேலும் பெரிதாக்குகிறது அரசு.
கார்ப்பரேட்டுகளின் கொள்ளைக்காக விவசாய நிலங்களை பறிமுதல் செய்வதற்கு எதிரான விவசாயிகள் இயக்கத்தோடு, வறியவர்களின் வாழ்விடங்களுக்கான இயக்கத்தையும் நாம் கட்டியெழுப்ப வேண்டும்.
திமுக தான் கொடுத்த தேர்தல் வாக்குறுதிகளில் 90%ஐ நிறைவேற்றிவிட்டதாக திமுக துணைப் பொதுச் செயலாளர் ஆ.ராசா சொல்கிறார். ரேசன் கடையில் கூடுதலாக ஒரு கிலோ சர்க்கரை வழங்கப்படும், உளுத்தம்பருப்பு மீண்டும் வழங்கப்படும் என்ற எளிய கோரிக்கைககளிலிருந்து 3.5 லட்சம் அரசு காலிப் பணியிடங்களை நிரப்புவது, பழைய ஓய்வூதியத் திட்டம் மீண்டும் கொண்டுவரப்படும் போன்ற கோரிக்கைகள் வரை நிறைவேற்றப்படாத கோரிக்கைகளின் ஒரு நீண்ட பட்டியல் இருக்கிறது. திமுக அரசுக்கு எதிராக நடைபெறும் தொழிலாளர்கள், விவசாயிகள், ஆசிரியர்கள், அரசு ஊழியர்கள், செவிலியர்கள், அங்கன்வாடி ஊழியர்கள் என பலதரப்பட்ட பிரிவினரின் போராட்டங்களில் பெரும்பாலானவை அதன் தேர்தல் வாக்குறுதிகளை மய்யமாகக் கொண்டே எழுகின்றன. ஒரு டிரில்லியன் (ஒரு லட்சம் கோடி) டாலர் பொருளாதார வளர்ச்சி என்ற பேரிரைச்சலுக்குள் இந்த எதிர்ப்புக் குரல்களை மூழ்கடிக்கப் பார்க்கிறது திராவிட மாடல் அரசு.
ஒன்றிய அரசும் தன் பங்குக்கு மக்கள் நலத் திட்டங்களை வெட்டிச் சுருக்குவதற்கு மாநிலத்தின் நிதியாதாரங்களைக் கட்டுப்படுத்துவது, மாநிலத்தின் அதிகாரங்களைப் பறிப்பது, ஆளுநரைக் கொண்டு போட்டி அரசாங்கம் நடத்துவது, ஆணாதிக்க, சாதி, மத, தேச வெறிச் சக்திகளுக்கு ஊக்கமளிப்பது என வாய்ப்புள்ள எல்லா வழிகளிலும் திமுக அரசு மீதும், தமிழ்நாட்டு மக்கள் மீதும் தாக்குதல் தொடுக்கிறது.
திராவிட எதிர்ப்பு வலதுசாரி தளத்திலிருந்து பாஜக, பாமக, நாம் தமிழர் போன்ற கட்சிகள் தமிழ்நாட்டில் எதிர்க்கட்சி வெளியைக் கைப்பற்ற முயற்சிக்கின்றன. பிரதான எதிர்க்கட்சியான அதிமுக கூட, திமுக எதிர்ப்பு என்ற பெயரில் திராவிட எதிர்ப்புக் கருத்துகளை முன்வைக்கிறது. புரட்சிகர கம்யூனிஸ்டுகளாகிய நாம், திராவிட இயக்கத்தின் முற்போக்கு விழுமியங்களை விமர்சனப்பூர்வமாக உட்கிரகித்துக்கொண்டு, தமிழ்ச் சமூகத்தை அடுத்த கட்டத்திற்கு எடுத்துச் செல்ல, இடது ஜனநாயக அமைப்புகளோடு ஒன்றிணைந்து, இடதுசாரித் தளத்திலிருந்து எதிர்க்கட்சி வெளியைக் கைப்பற்ற முயற்சிக்க வேண்டும்.
வலதுசாரி அரசாங்கமோ, திமுக போன்ற நடுச்சாரி அரசாங்கமோ, அல்லது இடது முன்னணி அரசாங்கமோ, எதுவாக இருந்தாலும் சரி புரட்சிகர எதிர்க்கட்சி என்பதுதான் நமது அடிப்படை நிலைப்பாடாகும். அதே சமயம், வேறுபட்ட சூழல்கள், வேறுபட்ட அரசாங்கங்கள், வேறுபட்ட பிரச்சனைகளில் நடைமுறைக் களத்தில் செயல்தந்திர நெகிழ்வுத்தன்மையுடன் நாம் செயலாற்ற வேண்டியிருக்கிறது. அந்த வகையில் ஒன்றிய பாசிச பாஜக அரசு திமுக அரசை சீர்குலைக்க முயற்சிக்கும்போதும், திமுக அரசு ஒன்றிய அரசின் ஜனநாயக விரோத, மக்கள் விரோத கொள்கைகளை எதிர்க்கும்போதும் நாம் திமுக அரசுக்கு விமர்சனபூர்வமாக ஆதரவளிப்பதும், திமுக அரசின் கார்ப்பரேட் ஆதரவு - மக்கள் விரோத நடவடிக்கைகளை மக்களை அணிதிரட்டி முறியடிப்பதும் புரட்சிகர எதிர்க்கட்சி பாத்திரத்தின் ஒருங்கிணைந்த அம்சங்கள்தான்.
அதிமுக பலவீனமடைந்தால், பாஜக எதிர்க்கட்சி வெளியைக் கைப்பற்றி விடும். எனவே அதிமுக பலமாக இருக்க வேண்டும் என்ற மூடக்கருத்து முற்போக்கு வட்டாரங்களில் இருக்கிறது. இடது, ஜனநாயக சக்திகள் ஒரு மாற்று சக்தியாக எழுவதோ, அரசியல் மய்ய நீரோட்டத்திற்கு வருவதோ சாத்தியமில்லை; அவர்கள் விளிம்புநிலை சக்தியாக இருப்பதற்கே விதிக்கப்பட்டவர்கள் என்பதுதான் இதன் பின்னுள்ள கருத்து. நாம் இந்தக் கருத்தை திட்டவட்டமாக நிராகரிக்க வேண்டும்.
நிலம், சாதி ஒழிப்பு, சமூக பொருளாதார ஏற்றத்தாழ்வை ஒழிக்கும் சமூக நீதி, மதச்சார்பின்மை, தொழிலாளர் உரிமைகளுக்கான போராட்டத்தினூடே
கிராமப்புர, நகர்ப்புரத் தொழிலாளர்கள், உழைக்கும் விவசாயிகள், ஜனநாயகப் பிரிவினரை ஓர் அரசியல் சக்தியாக அறுதியிட்டு எழச் செய்ய வேண்டும். இதன் வழியாக எதிர்க்கட்சி வெளியை இடது, ஜனநாயக, முற்போக்கு சக்திகள் கைப்பற்ற வேண்டும்.
இந்திய கம்யூனிஸ்ட் கட்சி (மார்க்சிஸ்ட் - லெனினிஸ்ட்) (விடுதலை)